สมัยตอนเป็นเด็ก . . . จำได้ว่าในวิชาพละศึกษา
คุณครูสั่งให้เราวิ่งรอบสนามกันคนละ 20 รอบ เพื่อจับเวลาของแต่ละคน
แถมยังมีรางวัลมาล่อใจอีกด้วยว่า . . .
ใครเข้าเส้นชัยได้คนแรก จะมีคะแนนพิเศษเพิ่มให้
พอเริ่มออกสตาร์ท . . .
ฉันก็สังเกตเห็นเพื่อนหลายคน . . . พยายามจะเบียดตัวเอง
ขึ้นมาอยู่แถวหน้าสุด . . . เพื่อที่จะได้เปรียบคนอื่นในช่วงออกตัว
แล้วพอครูบอกว่า . . . วิ่งได้-เท่านั้นแหละ
เพื่อนหลายคนของฉัน . . . ก็วิ่งปรู๊ดออกไปแบบไม่คิดชีวิต
ส่วนฉัน . . . โน่น วิ่งอยู่หลังสุด
ไม่ได้ช้าเพราะเหนื่อย หรือเพราะวิ่งไม่เก่ง
แต่ฉันกำลังรู้สึกสนุกสนาน . . . กับการวิ่งจับเวลาซะเหลือเกิน
เพราะฉันวิ่งไป- คุยไป กับเพื่อนซี้รู้ใจ . . . แบบไม่สนเวลา
ฉันสนใจความสนุกสนาน ระหว่างการวิ่งมากกว่า
บางที . . . เห็นคนข้างหน้า ที่วิ่งนำมาหลายรอบ
กำลังชะลอความเร็ว เพราะเหนื่อยหอบ
ก็อดที่จะขอวิ่งแซงหน้าบ้างไม่ได้
หรือบางที . . . หันไปเห็นเพื่อนที่วิ่งรั้งท้ายตลอด
ก็จะพยายามวิ่งให้ช้าลง . . . รอให้เขาวิ่งทัน
. . . จะได้คุยไปด้วยกันหลายๆ คน . . . สนุกดี
หรือบางที . . . รู้สึกไม่อยากแซงคนข้างหน้าขึ้นมาเฉยๆ
เพราะว่าวิ่งตามหลังเขา . . . จะได้แอบนินทาเขาได้สนุกไปอีกแบบ
จะทำลายสถิติไหม . . . ไม่รู้หรอก
รู้แต่ว่า . . . วิ่งช้าๆ มันไม่เหนื่อยเร็ว
และขอแค่วิ่งให้ถึงเส้นชัยก็พอ
การวิ่งก็คงคล้ายคล้ายกับ "ความรัก" กระมัง
ทุกคนมีเส้นชัยของตัวเอง . . . มีสถิติที่ตัวเองพอใจ
แต่ . . . คนที่เข้าเส้นชัยก่อน ใช่ว่าจะคว้า "ความรักที่ดี" ได้ก่อนเสมอไป
และสถิติที่ดีก็ไม่ได้การันตีว่า . . . "ความรัก" จะสมบูรณ์แบบ
ในขณะที่สังคมทุกวันนี้ปลูกฝังให้เราวิ่งแซงคนอื่นๆ เสมอ
สอนว่า . . . อย่าพยายามให้ใครแซงหน้า
เพราะนั่นหมายถึง . . . ทำให้เราพลาดโอกาสดีๆ ในชีวิตไป
แต่สังคมของ "ความรัก" สอนให้คนรู้จักผ่อนจังหวะก้าว
. . . ให้ช้าลง . . . แต่หนักแน่นขึ้น
โลกภายนอกบอกให้เรารู้ว่า . . .
"อย่าวิ่งตามใคร ถ้าไม่แน่ใจว่าจะตามเขาได้ทัน
. . . เพราะมันเสียแรงเปล่า และโง่เหลือเกิน
แต่โลกของความรักของใครอีกหลายคน . . .
สมัครใจที่จะเป็น "คนโง่" เพื่อวิ่งตาม "คนที่ตัวเองรัก" ให้ทัน
ทั้งที่รู้แก่ใจว่า . . . "ไม่มีวันนั้น"
เพื่อนรักคนหนึ่งของฉัน มี "เส้นชัย" ในหัวใจของเธอเอง
คนรักของเธอ . . . เป็นนักวิ่งฝีเท้าดี
เพราะตั้งแต่อยู่กันมา . . . เขาออกวิ่งก่อนเธอเสมอ
ไม่เคยบอกล่วงหน้า . . . และไม่เคยชะลอความเร็วลงเลย
แต่ความเร็วของเขาก็ไม่มากไปกว่า . . . ?ความรัก? ที่เธอมี
"ความรัก" ทำให้เธอวิ่งเร็วขึ้น . . . ใกล้เขามากขึ้น
และไม่ยอมปล่อยให้เขาทิ้งระยะ . . . จนคลาดสายตาเธอ
แต่ . . . เมื่อเกือบที่จะถึงตัวเขา . . . เธอก็จะเลือกที่จะ "วิ่งให้ช้าลง"
ราวกับว่า . . . จะวิ่งเหยาะๆ ตามเขาไปเรื่อยๆ
เธอแซงหน้าเขาได้ . . . แต่เธอไม่ทำ
แม้แต่จะวิ่งให้ทันเขาในแนวเดียวกัน
เธอก็ทำได้ . . . แต่เธอไม่ทำ
เหตุผล . . . ที่ฟังดูเหมือนง่ายของเธอ ทำเอาใจฉันนิ่งงัน
"ถ้าวิ่งให้ทันเขา หรือแซงหน้าเขาไป . . . ฉันก็คงมองไม่เห็นเขาในชีวิตอีก
แต่ถ้าฉันวิ่งตามเขาห่างๆ แบบนี้เท่ากับว่า . . .
ฉันยังได้เห็นความเป็นไปของเขา ยังมีเขาอยู่ในสายตา . . . ในชีวิต
แม้ว่า . . . เขาจะไม่เคยหันหลังกลับมา . . . แล้ววิ่งให้ช้าลงเลยก็ตาม"
"แล้วทำไม..ไม่เข้าใกล้เขากว่านี้
ทำไมต้องเว้นระยะห่างแบบนี้ด้วย . . . เธอเป็นคนรักของเขานะ"
คำถามของฉัน . . . ทำให้แววตาของเพื่อนรัก ปรากฏรอยเศร้า . . . แต่ปากยิ้ม
ฉันกลัวเขารู้ตัว . . . แล้ววิ่งหนีฉันไป . . . ไกลยิ่งกว่านี้
ถึงวันนั้น . . . ฉันอาจเหนื่อยจนหมดแรงที่จะวิ่งตามอีกต่อไปแล้ว
ห่างแบบนี้ดีกว่า . . . ฉันได้เห็นเขา . . . มันอุ่นใจ
หรือถ้าวันหนึ่ง . . . เขาล้มลง . . . ฉันจะได้วิ่งเข้าไปช่วยพยุงได้ทัน
และถ้ามันจะทำให้เขาเห็น ?ความจริงใจ? ของฉัน
เขาอาจจะชวนฉันวิ่งไปพร้อมกันอีกครั้ง . . . ถ้าเขาหายดีแล้ว
ความรัก..ทำให้คนมีความหวัง . . . อยู่เสมอ
ในขณะเดียวกัน . . . มันก็ทำให้คนบางคน ?โง่งมงาย? เสียเต็มประดา
ถ้าเพื่อน . . . เลือกที่จะวิ่งออกนอกเส้นทาง
แล้วไปตั้งต้นใหม่กับ ?ใครสักคน? ที่เขาพร้อมจะวิ่งไปกับเพื่อน..
ป่านนี้เพื่อนของฉัน . . . คงเข้าเส้นชัยไปนานแล้ว
แต่ . . . เพื่อนยังคงเต็มใจ ที่จะวิ่งตามเขาไปเรื่อยๆ
แม้ว่าบางที..อาจจะไม่มีวันนั้น .. วันที่เพื่อนเข้า.. 'เส้นชัยแห่งความรัก'
เพราะบางที . . . "เส้นชัย" อาจไม่มีความหมายต่อคนบางคน
หากว่า . . . เขาเข้าเส้นชัย . . . แต่ได้ทำ "หัวใจ" หล่นหายไประหว่างทาง
เมื่อความสุข คือ . . . การโง่ที่จะรักและวิ่งตาม
ในสังคมของความรัก . . . ฉันจึงมองเห็นคนที่วิ่งช้า
และปรารถนาจะเป็นผู้ตาม . . . ด้วยความเต็มใจอยู่เสมอ
ความรัก . . . ไม่ใช่สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต
แต่ . . . ความรักเป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตมีค่ามากที่สุด
ตอนนี้ก็คงจะพอรู้ . . .
ถึงความรู้สึกของการวิ่งตามบ้างแล้วนะ . . .
อยากเป็น ?คนวิ่งตาม?
โดยที่ไม่รู้จักเหนื่อยบ้างเหมือนกัน . . .
"เวลา" กับ "ความรัก" เป็นสิ่งที่มักมาคู่กัน เพราะบางคนต้องใช้เวลาในการตามหาความรัก ซึ่งไม่รู้ว่าต้องใช้นานขนาดไหน อาจจะ 1 อาทิตย์ 1 เดือน 1 ปี 10 ปี หรือตลอดชีวิต บางคนอยากให้ความรักมีเวลาให้ เพราะบางครั้งการให้เวลาก็เปรียบเสมือนการเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน บางคนมีเวลาให้ความรักมากเกินไป จนกลายเป็นเหตุผลของการเลิกรา เพราะเข้ายึดพื้นที่ส่วนตัวของกันและกัน ทำให้เกิดความรู้สึกอึดอัดใจ
